دِل دَردِ غروب

سلام .....

بی تو من و زِمزِمه هایِ خَسته ...

بی تو مَنَم ، که باز دِلَم شِکسته .....

بی تو شبا سیاه تر از همیشه ...

بِدونِ تو ، یه لحظه هم نمیشه .....

بی تو یه بُغضِ کهنه تو گلومه ...

نمی شناسَم کسی رو که ؛ تو آیینه پیشِ رومه .....

بی تو صِدام ، هِق هِقِ گریه هامه ...

تمومِ لَحظه هام ، غَمَم باهامه .....

بی تو هوایِ غُربَته تو خونه ...

بِدونِ تو ، آخَرِ کارِ من فقط جنونه .....

بی تو ، یه فَصلِ سال ، اونَم خَزونه ...

می ترسم از عاشقی هیچ رَسمی به جا نمونه .....

بی تو می دونم که دیگه نا وُ نَفَس ندارم ...

مِیلِ به پَرواز و پَریدن از قَفَس ندارم .....

بی تو وُ اسمت بِخدا من همه جا اسیرم ...

بیا با هم رها بشیم ، وگرنه من می میرَم .....

" ه.م غروب "

سلام .....

و بدینسان ؛

غروبی ( شکل غروب ) شُدَم :

تمامیِ راه ،

باران با من بود ،

اشک با آسِمان !!!

هر دو باریدیم ،

خونین خونین ،

و من نالیدم ،

زخمی ،

خون چکان ،

در خون غَلطان .....

آی ابرهای دلگیرِدور دست ،

آی ابرهایِ دلگیر و سیاهِ دور دست ، 

گریه بَس ، گریه بَس ...

آغوش بُگشایید که :

دَر تشییع تابوتِ پیکَرَم ، 

به سمتِ شمایَم .....

آنجا که خورشید ،

شهیدِ ستیزِ

ظُلمَت و نور است و

قطره قطره ،

می چِکــَد  در شب .....

و تَرَنُّمِ اشک و 

موسیقیِ باران ،

همچنان بال هایِ من ..........

آآآی ، آآآآآی زمینِ کُهنه ،

بِدرودَت می گویَم ...

آآآآآی ، آآآی آسمانِ نو ، 

سلام بَر تو ..........

" ه.م غروب "

سلام .....

کاشکی دِلَم

یه سُفرِه بود !!! ، 

تا پیشِ هَر کس ، 

می تونستم اونو بازِش بُکُنَم .....

حَرفایِ ناگُفته رو ،

یِک نَفَس بِگم ...

ناله کُنَم ، گِریِه کُنَم ،

هَر کسی رو مَحرَمِ رازِش بُکُنَم .....

کاشکی دِلَم ،

یِه جادّه بود !!! ،

تا هَمسَفَر بِشَم تو اون ،

با هَر کسی که یار و یاوَرَم بِشه ...

پُشتِ چِشاشو بِخونَم ،

یِک دِلی و یه رَنگیشو ، 

هَمسَفَریش ، شایَد که باوَرَم بِشه .....

امّا این دِل ، 

دِلِ ساده که شِکسته س ...

دِلِ صَد پارِهء آواره ،

که خسته س .....

به کسی ،

به هیچ کسی ،

حتّی خودش هم ، 

دیگه باوَری نداره ،

چِقَدَر تَلخه که ؛

باوَری فَنا شه ...

مِثه مرگه که ؛

سفیدی رو سیاه شه .....

" ه.م غروب " 

سلام .....

اینجا تنِ من غَریب و خَستَه ست ...

اینجاست دِلَم خون و شِکستَه ست .....

اینجا پَر و بالِ عشق بستَه ست ...

اینجاست بدی زِ بند رَسته ست .....

اینجا غَمِ ما دسته به دسته ست ...

اینجاست مُحَبَّت که گسسته ست .....

اینجا همه خلق خود پَرَست است ...

اینجاست نَفَس که راه بستَه ست .....

" ه.م غروب "

سلام .....

تویِ دِلَم شعله کِشید ،

یِه حِسِّ تازِه وُ قشنگ ...

انگاری خوابِ دریا رو ،

ماهیِ دید تو تُنگِ تَنگ .....

هر آدمی رویِ زمین ،

تو آسمون ستارِه داشت ...

ماه دوباره عکسِشو ،

تو قابِ حوضامون گذاشت .....

دَربِ تمامِ خونه ها ،

پنج دری بود نه آهنی ...

باز خاله سوسکه بود می گفت :

من رو تو با چی می زَنی !!؟

از هَشتیا رَد می شدیم ،

بِدونِ تَرس و دِلهُرِه ...

دیگه کسی هیچ جا نبود ،

حقِّ کسی رو بخوره .....

مِهر و مُحَبَّت تو دِلا ،

قَلبا پُر از عاشِقی بود ...

خنده میونِ آدَما ،

دنیا پُر از شِعر و سُرود .....

پَرَنده های زندونی ،

انگاری آزاد شُدَن ...

لَب ها به خنده وا شد و

عاشقا باز شاد شدن .....

آآآآآخ که فقط یه رویا بود ،

با عَطرِ نون و ریتمِ خوب !!!

پُر از هوای عاشقی ،

بارون و بویِ خاک و چوب .....

وَگرنَه آدَما هنوز ،

تِشنه به خونِ همدیگن !!!

خوبی رو گردن می زَنَن ،

دروغ هَمَش به هم می گن !!!!!

" ه.م غروب "

سلام .....

میگن که باقی مونده ،

شعرِ تَرِ نخونده ...

مسافرِ غریبم و

چیزی اَزَم نمونده .....

یه شب که خوابِ بارون ،

تو صحراها می دیدم ...

با گوشِ بی صدایی ،

گریَه تو من شنیدم .....

برای دیدن تو ،

تا ناکجا دویدم ...

اما نبودی اونجا ،

هیچکس و من ندیدم .....

داغ شدم ،  تمومِ

دردِ تو مالِ من شد ...

چه حسِّ نابِ خوبی ،

عشق نصیبِ من شد .....

" ه.م غروب "

سلام .....

بودِ من ، معبودِ من ...

تنها تویی کمبودِ من .....

روحِ من ، ریحانِ من ...

قدسی نسیمِ جانِ من .....

حورِ من ، ماهورِ من ...

نوری تو در تاریکیِ شبهایِ سوت و کورِ من .....

هستِ من ، بایَستِ من ...

تنها تویی پیوَستِ من .....

سازِ من ، آوازِ من ...

شعرِ تو شد آغازِ من .....

نازِ من ، دمسازِ من ...

ای پیکرَت همواره سَروِ نازِ من .....

یارِ من ، دِلدارِ من ...

ای مالِکِ پندارِ من .....

روزِ من ، ای سالِ من ...

صاحبدِل و احوالِ من .....

دینِ من ، دنیایِ من ...

فیروزه و مینایِ من .....

عشقِ من ، ایمانِ من ...

تو در منی جانانِ من .....

شورِ من ، شیدایِ من ...

خوشبختیِ پیدایِ من .....

مقصَدَم ، مقصودِ من ...

بی تو بِسوزَد بودِ من .....

" ه.م غروب "

سلام .....

من دَر هَمهء عُمر، زِ رَنجِ پِدَرانَم ...

خونین جِگر و بَستِه لَب و دِل نِگرانَم ..... 

وآن روضهء رِضوان که دو گندُم پِدَرَم داد ...

حاشا اَگر اینَک به دو جو پَس بِسِتانَم .....

" ه.م غر.ب "

سلام .....

تو ای معشوقِ عصیانگر ...

زِهر" شیرین " ، تو شیرینتر .....

چو نامم در دلت افتاد ...

بخوانم : " کوه کن ، فرهاد " .....

تو ای لیلی تر از " لیلی " ...

مرا با توست گُل ، میلی .....

به این عاشِق کُشِ گردون ...

بیا " لیلی " ، منم " مجنون " .....

" منیژه " گر تویی ؛ " رَعنا " ...

منم من ، " بیژَنَت " ، تنها .....

بَر این " وامَق " ، شَوی عُذرا !؟

به تو بَخشَم سَرِ خود را .....

کنون بَر " یوسف " و مَحبَس ...

" زُلِیخا " شو که رَنجَم بَس ..... 

تویی  " ویس " و منم " رامین " ...

لبانم بر لبت ، آمین ..........

" ه.م غروب "

سلام .....  

فاصله ..........

یعنی مسافتِ بین دو چشم ،

وقتی که حُرمِ (گرما) نَفَس ها ،

باعثِ آزار است و

نقطه تلاقیِ دو نگاهِ خیره در هم ؛

" تُهی (خالی ) ...!!! "

فاصله ..........

یعنی تماسِ دو دستِ یخزده با هم ،

وقتی که قلب ها ،

خیالِ تپیدن ندارند و زمستان ،

قصدِ رفتن ...!!!

فاصله ..........

یعنی ارتباطِ دو انسان ،

از یک موطن از یک قوم ، با یک کلام ،

وقتی که گوش ها ،

ذوقِ شنیدن ندارند و

سکوت ، فکرِ شکستن ...!!!

فاصله ..........

یعنی " رج زدنِ روزانهء کهنگی " و " عادت " ،

وقتی که نِفرَت ،

میلِ به عاشقی ندارد و

انسان ، شوق به زندگی .....!!!!!

" ه.م غروب "

سلام .....

گاه اَبر ، تمامِ دَغدَغه اَش باریدن نیست ...

گاه از غُصّهء تنها شدن است که می بارَد .....

گاه به حالِ من می گِریَد ، 

گاه به حالِ تو ..........

زَمانی در فَراغِ انسان !!!

زَمانی از فِراقِ شیطان !!!!!

امّا به هر دلیل که می بارد یا زِ هر روی که می گِریَد ،

خوشا به زُلالیِ دِلَش ، که هنوز جاریست .......... 

خداونداااااااااا ؛

بُگذار بِبارَم ، بِگِریَم ...

بُگذار یِکسَره جاری باشم .....

تا اِنتِهایِ تو ..............................

روزی که خِلقَت را ، سَراسَر ،

به خدایی دیگر می سِپاری !!!!!

بُگذار تا آن " وعده روز " ، 

باوَر کنم ، بِدانَم ،

کـَماکان زیسته ام ؛ " عاشِقانه " ..........

بُگذار آن " شامِ آخَرین " را ،

بَر مَزارِ تو نیز بِگِریَم .....!!!!!

" ه.م غروب " 

سلام .....

آآآآآخ از شبی که طی شُد

تنها به زیر باران ...

من دست و دل بِشُستَم

از هر نیاز و از جان .....

آآآآآخ از دلی که تنها

بی ماه در دیاری ...

جَنگید و زَخم خورد و

جان کند بهرِ یاری ( کُمَک ) .....

آآآآآخ از دو چَشمِ بی سو  

در شامِ بی ستاره ...

فردا چو روز سَر زَد

نور است راه چاره .....

" ه. م غروب "

سلام .....

ای اشک مَرا دریاب

در قحطیِ بارانی ...

لَبریز زِ بارانَم

ای اشک تومی دانی .....

با لحظهء بی مهری

یک عمر سَفَر کردم ...

عاشق که شُدَم بَرعشق

دانسته خَطَر کردم .....

هر پیچک پیچیده

بر شاخه که پا بَرجاست ...

هم روحِ من و هم توست

آغازِ نمازِ ماست .....

یک ثانیه با لمسَت

بَرتَر زِ همه دنیا ...

خیس از تو نه تنها ابر

هم بَستر و هم دریا .....

چون سجده کنم بر تو

پیشانیِ من بوسی ...

پایانَ نمازِ ما

آه از پیِ افسوسی ...!!

" ه.م غروب "

سلام .....

تو همه خوبی و من ،

بد بودم ...

غافل از من چو شوی ،

نابودم .....

من همه باور و تو ،

ایمانم ...

وَندَر این راه سِپارم ،

جانم .....

اگرَم وا بِگُذاری ،

به خودَم ...

مطمئن باش که ؛

دیوانه شُدَم .....

هر چه نیکی 

که در این دنیا هست ...

سوسَن و سبزِه وُ

آن نَرگِسِ مَست ..... 

جنگل و کوه و بیابان و زمین

آسمان آبی و دریا چو نگین

همه از قدرت و

از شوکتِ توست ...

این اراده زِ تو

گر دانه بِرُست ( روئید ) .....

ای خداوندِ جهان ؛

داد بِرَس ... 

به دِلِ خون و

به فَریاد بِرَس ..... 

بارالها ...؛

غَمِ هر غمزَده ای

شادی کن .....

قِسمَتِ عالَمیان ( همهء اَهلِ عالَم )

تا اَبَد آزادی کن ..........

آمّین ..............................

" ه.م غروب "

سلام .....

عذاب زیستن در هیئت تاریکی ( شکل تاریکی ) ،

و در گور خویش ...!!

تلاش زندگی را ،

به زنجیر سکون آراستن .....

قصهء انسان و انسان هاست ...

نغمهء امروز و فرداهاست .....

مرا امیدی ست در دل ،

به چراغی ،

تا از آن پرتو بگیرم ،

جادهء تاریک زیستن را .....

مرا امیدی ست در دل ،

به تولدی ،

و شاید مسیحایی دیگر ...!!

ما مترسک مزرعهء خویشیم !!!

و البته : کلاغ هایش !!!!!

ایزدی باید برای یگانگی ،

برای همبستگی ...

و مریمی

برای زایشی دیگر .....

" ه.م غروب "

سلام .....

امروز داشتم ایمیل هامو می دیدم ، برخوردم به نوشته ای از

یکی از دوستان که عیناً براتون نقل می کُنم :

اهلِ دِلی می گُفت : تاریخِ تولُّدت مهم نیست ،

تاریخِ تَبَلوُرِت مهمّه ...

اهلِ کجا بودَنِت مهم نیست ، اهل و به جا بودَنِت مهمّه .....

منطَقهء زندگیت مهم نیست ، مَنطِقِ زندگیت مهمّه و ..........

درود بر رُفَقایی که دعا دارند و ادِّعا ندارند ،

نیایِش دارند و نَمایش ندارند ،

حیا دارند و ریا ندارند ،

رَسم دارند و اسم ندارند .....

اصلاً درود بر تو رَفیق ..........

نقل از ( ب.و )

و من همین جا جواب میدم : 

" خجالتم دادی ، ممنون رفیق ... "

" ه.م غروب "

سلام .....

منم و طاقی ایوان ، شبِ تاریک ،

سکوتی سنگین ..........

و دو چشمی که هنوز ،

خیره وُ مات !!!

به چشمک زدنِ اخترَکان می نِگرَد ...

دیر بازیست ،

در این پهنهء گُستَردِهء بالاسری ام ،

بودَنِ چند ستاره ،

" که دریغا همه انگُشت شُمار "

مایِهء دلخوشیِ غُربَتِ من ، 

بِه بَرِ خاکِ وِلادتگه من ،

بوده وُ بَس ..........

همه افسوس که من در وطنم ،

نه زبان می فهمم !!!

و نه آشنا نگاهی

که مرا بشناسد !!!!!

یا که من باز شناسم او را ...!!

همه آلوده به غربت به فریب !

همه دل ها بی رحم !!

و رفاقت که دریغ ..!!!

داد و هیهات

که پی در پی و پیوسته فرو می ریزند ، 

آخر ،

این چند ستاره ، 

که مرا دلخوشی اند .....!!!!!

" ه.م غروب "

سلام .....

تا به امروز نمی دانستم ، به چه حد تنهایَم ...!!

و چه سان می رود آدم از یاد ،

چو خَسی پیشِ نگاهی در باد .....

به دمی ، ثانیه ای ،

و اگر بخت که یارَش باشد ،

هفته ای یا ماهی ...!!

همه اینها به درونِ قلبم ، 

هوسِ مرگ به جان می زاید ...

هوسِ رفتن و خاموش شدن ،

یا که در جادّهء تنهایی ،

همهء عمر فراموش شدن ...!!

عمرم از نیمه گذشت ...

همهء روز به رویا و به خواب ،

و شبانش همه غفلت و سراب ...!!

دشمنان ، هیأتِ ( شکل ) دوست !!!

دوستان را چه بگویم که " غریب " !!!!!

اثَرِ دشنه وُ خنجر به درونِ سینه ، 

همه از دستِ رفیق !!!

داغِ بر دل که زِ نزدیکتران !!!

آآآآآخ از عشق چه گویم که :

" رسانده به لَبَم باقیِ جان .....!!!!! "

لیکن افسوس که این دَرد و فَغان ، 

نتوان گفت به الفاظ و زبان ؛

که دِگر مرد تَنَش نَسپارَد ،

" به " جهان عشق "

که پایان دارد .....!!!!! " 

بُگذر ای دوست ،

زِ دَردِ دِلِ عاشق که منم ...

تو بخوان مرثیه ای ، 

بَر سَرِ مُردارِ تنم ...!!

" ه.م غروب "

سلام .....

سکوت ، سکوت ، سکوت ...

اشک ، اشک ، اشک .....

چه بگویم به جز اینکه :

" تو نیستی " !!!؟؟

چه بگویم به جز اینکه : 

" منم و تَنگیِ دیوار ،

سکوتی بی رَحم و

نگاهی به گذشته ........... "

و " دریغ ..... "

آه این : 

" گُنگیِ مُبهَم " 

مرا خواهد کُشت ..........

" ه.م غروب "

سلام .....

تویِ این جنگل آدما غریبم ، 

نه یه سهمی از محبَّت ،

نه شد از عشق نصیبم ...!!

پُرِ حسرَتَم ، پُر از غَم ، 

خسته از عالم و آدم ...

نه یه برقی تو نگاهی ،

نه که شادی ،

همه دنیا شده ماتَم .....

دِلِ دریایی تو خوابه ،

دریا دریا ، یه سرابه ...

اگه بارون بِباره ابرا بِرَن ، 

خورشید می تابه !؟!؟!؟!؟!؟

روزامون لَبالَب از هیچ ،

جادّه ها تنگِ وُ پُر پیچ ...

نه سلامی ، نه کلامی ،

شَبامون هم مثِه روزِ ،

پُرِ از هیچ ...!!

شَبا آسمونِ خالی از ستاره ...

دَستا خالی ، سُفره خالی ،

هیچکسی حرفی نداره ...!!

سَرِ هر کلاسِ اوَّل که بشینی ...

دوست داری مثلِ قدیما ،

بابا آب داد ، بابا نون دادُ ببینی .....

ولی افسوس که هر روز ...

شبِ تارِ ، شبی که آخر نداره ،

تو غَم و حسرتِ دیروز ..!!!

پِدَرا شَرمِ نداری تو چِشاشون ...

نه فقط بی آب و نونی ،

حتّی عشقم ندارن تو سفره هاشون ..!!!

دنیامون هَمَش پُر از مَرگِه وُ جَنگِه ...

گاهی حَمله انتحاری ،

گاهی با موشک و جنگنده شکاری ،

چی بِگَم !؟

دِل و قلبِ آدَما ، آهن و سنگه ..!!!

میگن این یه سَرنِوِشته ...

آخه کی ، کجا نِوِشته " هر کسی دَم نَزَنِه جاش تو بِهِشته " .!؟!؟

" ه.م غروب "

سلام .....

تو مِثِه رنگین کمونی ...

نَه ؛

یِه راهی از زمین ،

به آسمونی .....

رَنگِ موهات ،

که شبونَه س ...

واسِه بودَنَم ،

بَهونَه س .....

لباتو که رَنگِ خونِ ...!!

طَعمِشو یادم می مونِه ...

رَنگِ چِشمایِ سیاهِت ...

شَبِ تو صورَتِ ماهِت .....

صورَتِت به رَنگِ روشَن ...

تو شَبِ تنهاییِ من .....

خنده هات رَنگِ سفیدِ ...

که کسی تاشو ندیده .....

تو زُلالی ، رَنگِ آبی ...

مِثِه معصومیتِ بَچِّهء خوابی .....

تو یه نقّاشی ( شِکل ، طَرح ) ،

پُر از رَنگِ خدایی ...

همه چی پاک و قشنگه ،

وقتی تو کنارِ مایی .....

" ه.م غروب "

سلام .....

این صِدا صِدایِ من نیست ...

اینجا غُربَـتِـه وطن نیست .....

واسـه خـوابِ آخَـریـنَـم ...

خاکِ گورِشَم کـَفـَن نیست .....

خودِ بی عشقی ، یه مرگه ...

خشکی هم ، مُردَنِ بَرگِه .....

پَـسِ سَـردیِ دَمادَم ...

اشکِ آسمون ، تَگـَرگِه .....

میشه غُصَّه مون بمیره !!!؟؟

زِندگی رنگی بگیره !!!!!

اگـه بودن یـِه اُمیدِه ...

کاشکی آرِزوم نَمیرِه ...!!

" ه.م غروب "

سلام .....

برداشت آزاد ..............................

" ه.م غروب " 

سلام .....

دلگیرم از این شهر غریبه ...

از شهری که سرتاپاش فریبه .....

دلگیرم از عشقای دروغی ...

از این همه مکر و از شلوغی .....

دلگیرم از آسمون پر دود ...

از کثیف جاری که میگن رود .....

دلگیرم از این نفرت بی حد ...

از اینکه میشه به دشمنی همدیگه رو زد .....

دلگیرم از این غش تو نگاها ...

از ریا که شد عادت ماها .....

دلگیرم از این قفس که ساختیم ...

از اینکه فقط بد رو شناختیم .....

دلگیرم از این دروغ آسون ...

از حادثهء شکست مجنون .....

دلگیرم از این شرم نبوده ...

از لیلی که شعر بد سروده .....

دلگیرم از این رنج جدایی ...

از بندی که اسمشه رهایی .....

دلگیرم از این فقر و نداری ...

از ماتم و از گریه و زاری .....

دلگیرم از این رستم خفته ...

از دردی که فردوسی نگفته .....

دلگیرم از این کورش خاموش ...

از درد وطن که شد فراموش .....

دلگیرم از این حافظ و فالش ...

از بچهء کار و آرزوهای محالش .....

دلگیرم از این رسم سیاست ...

از کشتن خوبیا به سودای ریاست .....

دلگیرم از این غیرت مرده ...

از هر کی مقابل ستم حرفشو خورده .....

" ه.م غروب "

سلام .....

دیگه افسانه شده مِهر و وفا ...

توی این غمکدهء جور و جفا .....

دیگه رویاس قرار و وصل یار ...

پُرِ نامردی شد این شهر و دیار .....

دیگه هیچ تَقَدُّسی نداره هفت ...

آخه از یادِ همه عاطفه رفت .....

دیگه شبقصّه نگفت مادربزرگ ...

برّه نیست تو دنیا ، پُر شد پُرِ گُرگ .....

دیگه پیدا نمی شه سنگِ صبور ...

همه کَر ( نا شنوا ) شُدَن ، همه آدما کور .....

دیگه هَم غُصّه نداره هیچ کَسی ...

ای خدا ، نگفتی فریاد رَسی !!!؟؟

" ه.م غروب "